Cihadçılıq və ya cihadizm Qərb üçün ekzistensial olaraq təhdid kimi qəbul edilən militant islami hərəkatlar üçün istifadə olunan neologizmdir.[1] O, ideologiyaları islami cihad anlayışına əsaslanan müxtəlif qiyamçı İslam ekstremist, militant islamçı və terrorçu şəxslər və təşkilatlara tətbiq edilmişdir.[6] O, tarixdə cihad adı ilə qeyri-müsəlman xalqlara qarşı geniş kampaniya aparan Əməvilər Xilafəti və Osmanlı İmperiyası kimi müxtəlif İslam imperiyalarına da şamil edilmişdir.[7][8]
Müasir cihadçılığın kökləri daha çox XIX əsrin sonu-XX əsrin əvvəllərində və XX-XXI əsrlərdə Qutbilik və əlaqəli islamçı ideologiyalara çevrilən İslam dirçəlişinin ideoloji inkişafı ilə bağlıdır. [9][10] Cihadçı ideoloqlar cihadı müsəlman dünyasını “Allahın hökmü” altında birləşdirmək üçün dünyəvi beynəlxalq nizama qarşı “inqilabi mübarizə” kimi təsəvvür edirdilər. 1979-1989-cu illər Sovet-Əfqan müharibəsində iştirak edən islamçı könüllü təşkilatlar 1990-2000-ci illər ərzində müxtəlif silahlı münaqişələr zamanı təbliğ edilən cihadçılığın yüksəlişini gücləndirdi.
Gilles Kepel 1990-cı illərin Sələfi hərəkatı daxilində cihadçılığın xüsusi sələfi forması diaqnozu qoyub.[11] Beynəlxalq, panislamist miqyasda olan cihadçılıq qlobal cihadçılıq kimi də tanınır.[14] Araşdırmalar göstərir ki, İŞİD-n güclənməsi ilə həm Qərb ölkələrindən, həm də əksəriyyəti müsəlman olan ölkələrdən gələn bəzi müsəlman könüllülər Suriya və İraqdakı qlobal cihada qoşulmaq üçün gəliblər.[20]
'Jihadism' is a term that has been constructed in Western languages to describe militant Islamic movements that are perceived as existentially threatening to the West. Western media have tended to refer to Jihadism as a military movement which is rooted in political Islam. [...] 'Jihadism,' like the word jihad from which it is constructed, is a difficult term to precisely define. The meaning of Jihadism is a virtual moving target because it remains a recent neologism and no single, generally accepted meaning has been developed for it.