Pul nəzəriyyəsi — pulun iqtisadi sistemə təsirini öyrənən iqtisadi nəzəriyyə[1].
Pul nəzəriyyəsini ilk dəfə sistematik olaraq düşünən ingilis Ayzek Cerveyz "Dünya Ticarət Sistemi və ya nəzəriyyəsi" traktatında (1720) idi. Cerveyzin fikirləri italyan iqtisadçı Ferdinando Qaliani tərəfindən Della Moneta (1750) əsərində inkişaf etdirilmişdir.
Valyutanın alıcılıq qabiliyyəti sikkənin hazırlandığı metal ilə müəyyən edilir. Buna görə, əskinaslar müstəqil pul kimi tanınmır, yalnız tam çəkili sikkələrin "təmsilçiləridir". Ən qiymətli sikkələr qiymətli metallardan (qızıl və gümüş) hazırlanır. Metalların zərb olunan nominalına görə deyil, təbii xüsusiyyətləri ilə əlaqəli yüksək dəyəri sayəsində dəyərlidirlər.
Valyutanın alıcılıq qabiliyyəti onun nominalına, yəni sikkə və ya əskinasda göstərilən məbləğə görə müəyyən edilir. Yəni pul, dəyəri maddi məzmundan asılı olmayan, tamamilə şərti nominal əlamətlərdir[2].
Erkən nominalizmin ilk nümayəndələri ingilislər Corc Berkli (1685-1753) və Ceyms Denem-Stüart (1712-1780) idi. Onların nəzəriyyəsi aşağıdakı iki müddəaya əsaslanırdı: pul dövlət tərəfindən yaradılır, dəyəri təyin olunur və pul nominallarında ifadə olunur[3].
Nominalizmin daha da inkişafı (xüsusən Almaniyada) XIX əsrin sonu – XX əsrin əvvəllərinə təsadüf edir. Nominalizmin ən məşhur nümayəndəsi Alman iqtisadçısı Qeorq Fridrix Knapp (1842-1926) idi. Pul, onun fikrincə, dövlətin verdiyi alıcılıq qabiliyyətinə malikdir[4].
Nominalizmin təkamülü bu dövrdə Qeorq Knappın nəzəriyyəsini tam pullara deyil, kağız pullara söykənməsi ilə özünü göstərdi. Eyni zamanda, pul kütləsini təhlil edərkən yalnız dövlət xəzinədarlıqlarını (kağız pullar) və sövdələşmə fişlərini nəzərə alırdı. Kredit pullarını (banknotlar, əskinaslar, çeklər) araşdırmalarından kənarlaşdırdı və bu da kredit pulunun yayılması ilə bağlı konsepsiyasının uğursuz olmasına səbəb oldu[5].
Nominalistlərin əsas səhvi, yalnız qızıldan deyil, həm də əmtəənin dəyərindən kağız pulları cıraraq dövlət qanunları aktı ilə onlara "dəyər", "alıcılıq qabiliyyəti" bəxş etmələri idi[6].
Birinci Dünya müharibəsini maliyyələşdirmək üçün pul məsələsindən geniş istifadə edən Almaniyanın iqtisadi siyasətində nominalizm mühüm rol oynadı. Lakin 1920-ci illərdə Almaniyada hiperinflyasiya dövrü pul nəzəriyyəsində nominalizmin üstünlüyünə son verdi.
Müasir iqtisadçılar Qeorq Knappın əsas fikirlərini bölüşmürlər. Nominalizmdən əmək dəyəri nəzəriyyəsinin metal konsepsiyasının inkarını qoruyub saxlayaraq, pulun tərifini dövlətin fərmanlarında deyil, bazar münasibətləri sahəsində “faydalılığının”, alıcılıq qabiliyyətinin subyektiv qiymətləndirilməsi yolu ilə axtarmağa başladılar. Nəticədə kəmiyyət nəzəriyyəsi pul nəzəriyyəsində lider mövqe tutdu.
Nəzəriyyədə deyilir ki, bir valyutanın alıcılıq qabiliyyəti və qiymətlər dövriyyədəki pul miqdarı ilə müəyyən edilir.
, burada
C — pulun miqdarı, S — mal qiymətlərinin cəmi, V — pul dövriyyə sürəti.
Tədricən pulun kəmiyyət nəzəriyyəsi müasir iqtisadi nəzəriyyənin monetarist konsepsiyasına çevrildi.