Qızıla bürünmüş dövr (ing. Gilded Age) — vətəndaş müharibəsindən və Cənubun yenidən qurulmasından sonra ABŞ-də sürətli iqtisadi inkişaf və əhalinin yüksək artımı dövrü.
Qızıla bürünmüş dövr | |||
---|---|---|---|
1870-ci illər – 1890-cı illərin sonu | |||
![]() | |||
Məkan | ![]() | ||
Əhatə edir | Üçüncü partiya sistemi | ||
Prezident(lər) | Uliss Qrant Raterford Heys | ||
Xronologiya
|
Birləşmiş Ştatlar tarixində Qızıla bürünmüş dövr təxminən 1870-ci ildən 1900-cü ilə qədər uzanan bir dövrdür. Xüsusilə Şimali və Qərbi ABŞ-da sürətli iqtisadi artım dövrü idi. Amerikada maaşlar Avropadakından, xüsusən də ixtisaslı işçilər üçün maaşlardan çox artdıqca, sənayeləşmə getdikcə artan ixtisassız işçi qüvvəsini tələb etdikcə, bu dövrdə milyonlarla avropalı immiqrant axını baş verdi.
Sənayeləşmənin sürətlə genişlənməsi 1860-1890-cı illər arasında real əmək haqqının 60% artmasına səbəb oldu və daim artan işçi qüvvəsinin yaranmasına gətirib çıxardı. Bir sənaye işçisinə düşən orta illik əmək haqqı (kişilər, qadınlar və uşaqlar da daxil olmaqla) 1880-ci ildəki 380 dollardan 1890-cı ildə 564 dollara yüksələrək 48% artdı. Qızıla bürünmüş dövr həm də yoxsulluq və sosial bərabərsizlik dövrü idi, çünki milyonlarla mühacir – çoxu yoxsul bölgələrdən Birləşmiş Ştatlara axışdı və sərvətin yüksək konsentrasiyası daha nəzərə çarpan oldu.[1]
Dəmir yolları fabrik sistemi, mədənçıxarma və maliyyənin əhəmiyyəti artan əsas inkişaf sənayesi idi. Avropadan və şərq əyalətlərindən immiqrasiya Qərbin əkinçilik, təsərrüfat və mədənçilik əsasında sürətli böyüməsinə səbəb oldu. Sürətlə inkişaf edən sənaye şəhərlərində həmkarlar ittifaqlarının əhəmiyyəti getdikcə artdı. İki böyük ümummilli depressiya - 1873-cü il və 1893-cü il maliyyə böhranları - artımı dayandırdı və sosial-siyasi təlatümlərə səbəb oldu.
Amerika Vətəndaş müharibəsindən sonra Cənub iqtisadi cəhətdən bərbad hala qalmışdı; onun iqtisadiyyatı getdikcə aşağı qiymətlərdən əziyyət çəkən əmtəə, pambıq və tütün istehsalı ilə bağlı idi. 1877-ci ildə Yenidənqurma dövrünün sona çatması ilə Cənubi Afrika-Amerika xalqı siyasi hakimiyyətdən və səsvermə hüquqlarından məhrum edildi və iqtisadi cəhətdən əlverişsiz vəziyyətdə qaldı.
Siyasi mənzərə ondan ibarətdir ki, bəzi korrupsiyaya baxmayaraq, seçki fəallığı çox yüksək idi və milli seçkilər iki bərabər partiyanın şahidi oldu. Əsas məsələlər mədəni (xüsusilə də qadağalar, təhsil, etnik və ya irqi qruplarla bağlı) və iqtisadi (tariflər və pul təklifi) idi. Şəhərlərin sürətli böyüməsi ilə siyasi maşınlar getdikcə şəhər siyasətini nəzarətə götürdü. Biznesdə bəzi sənaye sahələrində güclü ümummilli trestlər yarandı. Həmkarlar ittifaqları səkkiz saatlıq iş günü, uşaq əməyinin ləğvi, orta sinif islahatçıları dövlət qulluğunda islahatların aparılmasını, içki və pivənin qadağan edilməsini və qadınların seçki hüququnu tələb edirdilər.
Şimal və Qərbdə yerli hökumətlər əsasən elementar səviyyədə dövlət məktəbləri tikdilər; dövlət liseyləri yaranmağa başladı. Çoxsaylı dini məzhəblərə üzvlük və onların sərvət böyüyürdü, katoliklik isə onlardan ən böyüyünə çevrilirdi. Onların hamısı misyonerlik fəaliyyətini dünya arenasında genişləndirdilər. Katoliklər, lüteranlar və yepiskoplar dini məktəblər, daha böyükləri isə çoxsaylı kolleclər, xəstəxanalar və xeyriyyə təşkilatları yaratdılar. Cəmiyyətin, xüsusən də yoxsulların üzləşdiyi problemlərin bir çoxu sonrakı Proqressiv dövrdə islahat cəhdlərinə səbəb oldu.[2]
"Qızıla bürünmüş dövr" termini 1920-1930-cu illərdə istifadəyə verilmiş və yazıçı Mark Tven və Çarlz Dadli Uornerin 1873-cü ildə yazdığı "Qızıla bürünmüş dövr: Bu günün nağılı" romanından götürülmüşdür. Qızıla bürünmüş dövrün erkən yarısı təxminən Britaniyada Viktoriyanın hakimiyyətinin ortalarına və Fransada "Gözəl dövrə" (Belle Époque) təsadüf edirdi.