Macarların Pannon düzənliyini fəthi (mac. Honfoglalás) — macar xalqının tarixində IX əsrin ikinci yarısını (896-cı ilə qədər) əhatə edən, Arpad və Kursanın başçılıq etdiyi qədim Macarıstan tayfaları konfederasiyasının Şimali Qara dəniz bölgəsindən Pannon düzənliyinə (yəni müasir Macarıstan ərazisinə) köçdüyü dövr.[1]
Macarlar IX əsrin sonlarında Pannon düzənliyinə köç edərək burada öz dövlətlərini qurmuşdular.[2] Hadisə 895-907-ci illər arasında baş vermiş və Avropa tarixi üçün mühüm dönüş nöqtəsi olmuşdur. Macarlar əvvəlcə Xəzər xaqanlığının tərkibində idilər, lakin sonralar qərbə doğru hərəkət edərək Dunay çayı sahillərinə çatdılar.[3] Onların lideri Arpad qəbilələri birləşdirərək yeni vətən axtarışına çıxmışdı. Pannon düzənliyinə gəlişləri zamanı macarlar burada yaşayan slavyan, avar və frank tayfaları ilə mübarizə aparmalı oldular.[4] Qısa müddətdə onlar bölgədə üstünlük əldə edərək hakimiyyəti ələ keçirdilər. Macar döyüşçüləri çevik süvari hücumları ilə tanınırdılar.[5] Onların hərbi strategiyası və sürətli basqınları bölgədəki digər xalqlara üstün gəlməyə imkan verdi.[6] Bu fəth macarların Avropada daimi məskunlaşmasına və onların dövlətçilik tarixinin əsasını qoymasına səbəb oldu.[7] Nəticədə Macar Krallığı əsası qoyuldu və Avropa siyasi səhnəsində mühüm rol oynamağa başladı. Macarların Pannon düzənliyinə yerləşməsi onların mədəni inkişafına təkan verdi. Burada məskunlaşdıqdan sonra macarlar xristianlığı qəbul etdilər və Avropa ilə iqtisadi və siyasi əlaqələr qurmağa başladılar.[8]
Macarların "torpaqları ələ keçirmə səbəblərini" izah etməyə çalışan üç əsas nəzəriyyə mövcuddur. [9]Bunlardan biri iddia edir ki, əvvəlki basqınlardan sonra əvvəlcədən planlaşdırılmış, yeni vətənin işğalını açıq şəkildə hədəfləyən qəsdən həyata keçirilmiş hərbi əməliyyat idi. [9]Bu baxış (məsələn, Bakay və Padanyinin irəli sürdüyü) əsasən anonim və sonrakı macar salnamələrinin rəvayətlərinə əsaslanır. Macarlar Karpat hövzəsini[10] planlı şəkildə fəth etmiş, 862–895-ci illər arasında uzunmüddətli köç prosesindən keçmişdilər.[1][2][3][4][5][6][8][11][12] Bu nəzəriyyə arxeoloji tapıntılarla da təsdiqlənir. X əsrə aid macar qəbiristanlıqlarında qadınların, uşaqların və qocaların məzarları döyüşçülərlə yanaşı yerləşdirilmişdir.[6] Onlar eyni ənənələrə uyğun dəfn olunmuş, eyni üslubda bəzəklər taxmış və eyni antropoloji qrupa mənsub olmuşlar.[13] Sonrakı illərdə baş verən macar hərbi hadisələri sübut edir ki, Karpat hövzəsində məskunlaşan macar əhalisi zəif deyildi və əhəmiyyətli hərbi gücə malik idi. [14][15]Əks baxış isə hesab edir ki, peçeneqlər və bolqarların birgə hücumu macarları hərəkətə keçməyə məcbur edib. Kristo, Tot və bu nəzəriyyəni müdafiə edən digər tədqiqatçılar Fuld salnamələri, Prümlü Reqino və Bizans imperatoru VII Konstantinin əsərlərində[16][17] macarların bolqar-peçeneq koalisiyası ilə münaqişəsi və onların Pontik-Xəzər çöllərindən geri çəkilməsi arasında bir əlaqənin mövcudluğuna dair yekdil məlumatlara istinad edirlər.[18] Orta mövqe tutan nəzəriyyə isə bildirir ki,[16] macarlar qərbə doğru hərəkət etmə ehtimalını onilliklər ərzində nəzərdən keçirmişdilər, lakin bolqar-peçeneq hücumu onların Qara dəniz-Xəzər çöllərini tərk etmək qərarını sürətləndirdi. Məsələn, Rona-Taş qeyd edir ki: “O fakt ki, uğursuz hadisələrə baxmayaraq, madjarlar ayaqda qalmağı bacardılar, onların həqiqətən də hərəkətə keçməyə hazır olduqlarını göstərir”,[19] çünki onlar peçeneqlərin hücumuna məruz qalmışdılar.[20]
Fuld salnamələrində 894-cü ildə macarların Dunay çayını keçərək Pannon ərazisinə daxil olduğu bildirilir. Onlar "kişiləri və qocaları yerindəcə öldürür, gənc qadınları isə öz şəhvətlərini təmin etmək üçün mal-qara kimi aparır və bütün vilayəti viran qoyurdular".[21][22] Salnaməçi macar hücumundan Müqəddəs Polkun (I Svyatopolk) ölümündən bəhs etdikdən sonra danışsa da, [21]Dyorfi, Kristo,[23] Rona-Taş [24]və digər tarixçilər hesab edirlər ki, macarlar Pannon ərazisinə Moraviya hökmdarı ilə ittifaq çərçivəsində hücum etmişdilər.[25] Onlar iddia edirlər ki, macar salnamələrindəki "Ağ at haqqında rəvayət" bu hadisənin xatirəsini saxlamış və bu əfsanə macarların I Svyatopolk ilə bütpərəst adət-ənənələrə uyğun bağladıqları müqaviləni əks etdirmişdir. [26]Əfsanəyə görə, macarlar gələcək vətənlərini – Karpat hövzəsini – Svyatopolkun əlindən bir ağ at, qızıl yəhər və cilov qarşılığında satın almışdılar.[23]
893-cü ildə Xorasan əmirı İsmayıl ibn Əhməd "türklərin torpaqlarına" (qarluqların yaşadığı ərazilərə) basqın etmişdir. [27]Bu hadisə Avrasiya çöllərində yeni xalqların hərəkətinə səbəb olmuşdur. Bir-birinin ardınca qərbə doğru irəliləyən tayfalar qonşu əraziləri işğal etməyə başlamışdırlar.[28] Əl-Məsudi açıq şəkildə peçeneqlərin və macarların qərbə doğru hərəkətini qarluq, uz və kiməklər arasındakı əvvəlki döyüşlərlə əlaqələndirmişdir. [29]Bizans imperatoru VII Konstantin Baqryanorodnı isə xəzərlərin və uzların birgə hücumundan bəhs edərək,[30] bunun 893–902-ci illər arasında, çox güman ki,[31] 894-cü ildə peçeneqlərin Volqa çayını keçməsinə səbəb olduğunu yazmışdır.[29]
Bu dövrdə Bolqarıstan və Bizans imperiyası arasındakı münasibətlər kəskinləşmişdir. 894-cü ildə imperator VI Leo bolqar tacirləri Konstantinopoldan çıxararaq Salonikiyə köçməyə məcbur etmişdir.[29] Buna cavab olaraq, I Simeon (Bolqar çarı) Bizans ərazilərinə hücum edərək[32] kiçik bir imperator dəstəsini məğlub etmişdir. Bizanslılar bolqarlara qarşı mübarizə aparmaq üçün macarları muzdlu döyüşçü kimi tutmağa çalışdılar. Bizans elçisi Nikita Skliros macar liderləri[28][33] — Arpad və Kursan (Kusan) ilə müqavilə bağladılar. Buna səbəb olaraq Bizans donanması macar döyüşçülərini Aşağı Dunaydan keçirdi. Macarlar Bolqarıstana hücum edərək çar Simeonu Dristra qalasına (indiki Silistra, Bolqarıstan) qaçmağa məcbur etdilər və Preslav şəhərini qarət etdilər.[28]
Bu döyüşlər zamanı Baqryanorodnının salnamələrində "Arpadın oğlu Luntikas" adlı bir macar şahzadəsinin mövcud olduğu qeyd edilir.[34] Bəzi tarixçilər onun macar ordusunun komandanı olduğunu düşünürlər, lakin onun sadəcə təsadüfən bu kontekstdə adı çəkilmiş ola bilər. Eyni vaxtda Bizans imperiyası cənubdan Bolqarıstana hücum etdi. Çar Simeon Bizansla sülh danışıqları aparmaq üçün elçilər göndərdi, lakin eyni zamanda peçeneqlərlə əlaqə yaradaraq onları macarların üstünə qaldırmağa nail oldu.[34] Nəticədə, peçeneqlər macarların torpaqlarına hücum edərək onları Bolqarıstandan çəkilməyə məcbur etdilər. Bizans mənbələrinə görə, bolqarlar daha sonra macarları tamamilə məğlub etdilər.
Böyük Moraviya dövlətinin nə vaxt süqut etdiyi dəqiq məlum deyil, çünki 902-ci ildən sonra onun mövcudluğunu sübut edən qəti dəlillər yoxdur (Spiney). [35]Annales Alamannici salnamələrində 902-ci ildə Moraviyada macarlarla baş verən döyüş zamanı "torpağın (patria) məhv olduğu" qeyd olunur,[36] lakin bu mətn mübahisəlidir. Digər tərəfdən, Raffelştetten gömrük qaydaları 905-ci ildə "Moraviyalıların bazarları" haqqında məlumat verir.[37] Müqəddəs Naumun həyatı əsərində macarların Moraviyanı işğal etdiyi və macarlar tərəfindən əsir alınmayan moraviyalıların Bolqarıstana qaçdığı bildirilir. VII Konstantin Baqryanorodnı da Moraviyanın süqutunu macar işğalı ilə əlaqələndirir.[38]
Erkən orta əsr şəhərlərinin və qalalarının (məsələn, Şepeştamaşfalva (Spişske Tomaşovçe) və Devin (indiki Slovakiya ərazisində)) dağıdılması təxminən 900-cü ilə təsadüf edir.[39] Karpat hövzəsinin fəthindən sonra baş verən mühüm hadisələrdən biri, macar lideri Kursanın bavarlar tərəfindən öldürülməsi olmuşdur. Bu hadisə Müqəddəs Qall salnamələri, Annales Alamannici və Ayzindeln salnamələrində qeydə alınıb.[38][40] İlk salnamə bu hadisəni 902-ci ilə aid edir, digərləri isə 904-cü il tarixini göstərir.[41] Bütün mənbələrdə eyni hadisə təsvir olunur: bavarlar sülh danışıqları bəhanəsi ilə Kursanı nahara dəvət edərək onu hiyləgərliklə öldürmüşlər. Kristo və digər macar tarixçiləri bu hadisənin macarlar arasında ikili hakimiyyətin sona çatmasına səbəb olduğunu qeyd edirlər.[42][43]
904-cü ildə macarlar "Macar yolu" (Strada Ungarorum) adlanan marşrutla Pannondan Lombardiyaya doğru irəliləyərək İtaliyaya hücum etdilər. Onlar I Berenqarın müttəfiqi kimi hərəkət edərək onun rəqibi Provans Kralı II Lüdovikə qarşı mübarizə aparırdılar.[44] Macarlar Po çayı boyunca II Lüdovikin nəzarətində olan əraziləri viran qoyaraq Berenqara qələbə qazandırdılar.[40] Qalib monarx macarların rəqibinin tabeliyində olan bütün şəhərləri qarət etməsinə icazə verdi və onlara hər il təxminən 375 kq (827 funt) gümüş ödəməyi qəbul etdi.[40]
Müqəddəs Qall salnamələri geniş versiyasında 4 iyul 907-ci ildə Brezalauspurç döyüşü haqqında məlumat verilir.[45] Bu döyüşdə Zaltsburq arxiyepiskopu Teotmar, Freyzinq yepiskopu Uto və Seben yepiskopu Zaxariya macarlarla döyüşdə həlak olmuşdular. Digər mənbələr əlavə edir ki, Bavariya markqrafı Luitpold və 19 Bavariya qrafı da bu döyüşdə öldürülmüşdür. Əksər tarixçilər (Enqel, Makkey, Spiney) Brezalauspurç adını Pressburq (indiki Bratislava, Slovakiya) ilə əlaqələndirir. Lakin bəzi tədqiqatçılar (Boba və Bovlus)[46][47] bu yerin Mosaburq (Pannon bölgəsindəki Braslav qalası) ola biləcəyini irəli sürürlər.[46] Bu qələbə Şərqi Frankiya Krallığının macar torpaqlarına doğru genişlənməsinin qarşısını aldı və macarlar üçün bu krallığın geniş ərazilərini sərbəst qarət etməyə imkan yaratdı.[48]