Stalinizm (rus. сталинизм)— 1920-ci illərin sonu, 1950-ci illərin əvvəllərində SSRİ-də mövcud olan siyasi sistem və onun əsas ideologiyası. İosif Stalinin adından götürülmüşdür. Stalinizm avtoritarizmin ağalığı, dövlətin cəza funksiyalarının gücləndirilməsi, dövlət orqanlarının və hakim Kommunist partiyasının, cəmiyyətin bütün sahələrinə sərt ideoloji nəzarət etməklə xarakterizə olunmuşdur. Bir sıra tədqiqatçılar stalinizmi totalitarizmin ifrat formalarından biri hesab edirlər[1][2].
Tarixçi, sosioloq, siyasətçi və hüquqşünas A. N. Meduşevski stalinizm ideologiyasını XVIII əsr Maarifçilik dövrü və Fransa inqilabından irəli gələn sosial konstruktivlik adlandırır. O, stalinizmi bir ideologiya olaraq dünyadakı mexanik konsepsiyaya və İnqilab vasitəsilə mümkün olan dəyişikliyin ideyasına əsaslanaraq, öz növbəsində, tarixin ənənəsini və məsələni nəzərə almadan yeni bir ictimai həqiqətin qurulması kimi qiymətləndirilmişdir[3].
Stalinizmin totalitar bir güc sistemi və ideologiyası kimi formalaşması, ümumiyyətlə, 1920-ci illərin sonlarında məcburi sənayeləşdirmə və kənd təsərrüfatının kollektivləşməsi prosesini həyata keçirmək, hakimiyyət üçün daxili tərəf mübarizəsinin, bütün müxalifət hərəkatlarının sonuncu məğlubiyyətinin və "böyük sıçrayışın" böyük bir nisbətdə bir layihə — ənənəvi aqrar cəmiyyətdən bir sənaye cəmiyyətinə keçid; sürtünmə resursları, iqtisadi həyatın mərkəzləşdirilməsi nəticədə SSRİ-də vahid inzibati amirlik sisteminin gəlməsinə səbəb oldu[4]. Dövlət Arxivinin baş mütəxəssisi O. Xlevnyukun tapıntılarına əsasən[5], stalinizm (stalinist diktatura) əsasən güclü partiya-dövlət strukturlarına və praktik strategiyaların formalaşmasına əsaslanan çox mərkəzləşmiş rejim idi. Arxiv materiallarından Stalinin yalnız rejimin simvolu olmadığını, əsas qərarlar qəbul edən və bütün əhəmiyyətli dövlət tədbirlərinin təşəbbüskarı olan bir lider olduğunu izah edir. Siyasi Büronun hər bir üzvü Stalinin qəbul etdiyi qərarlarla razılığını təsdiq etməli idi, eyni zamanda Stalin öz məsuliyyətini yerinə yetirmək üçün məsuliyyəti özlərinə cavab verənlərə ötürdü. Eyni zamanda qərarların qəbul edilməsi prosesi özü bağlanıb. 1930–1941-ci illərdə alınmışdır. Siyasi Büronun 4 mindən az qərarının ictimai olduğu, 28 mindən çoxu gizli idi, bunlardan 5 minə qədər gizli idi ki, yalnız dar bir dairə təşəbbüsü özləri haqqında bilirdi[6].
V. B. Çistyakov öz əsərində qeyd edir ki, ictimai təşkilatın "fövqəladə sistemi" kimi inzibati-amirlik sistemi xalqın artıq sosial-psixoloji enerjisini "əsaslandırmaq" və onu əsas vəzifələrin həllinə yönəldir. Eyni zamanda, güclü siyasi və ideoloji təzyiq maddi stimulların zəifliyini kompensasiya etmək üçün nəzərdə tutulmuşdu. Ölkənin iqtisadiyyatı tamamilə milliləşdirildi, partiya nəhayət dövlətlə birləşdi və dövlət ideologiyalaşdırıldı. Cəmiyyətin hər bir üzvü ideoloji qurulan təşkilatların (pioner təşkilat, komsomol, həmkarlar ittifaqları və s.) iyerarxik sisteminə cəlb edilmiş, partiya dövlət rəhbərliyi vasitəsilə həyata keçirilmişdir. Dövlət mülkiyyətinə və siyasi hakimiyyətə əməl etmək funksiyaları cəmiyyətin böyük əksəriyyətindən partiya-dövlət aparatı Stalinin şəxsən lehinə idi. Sovet ikonoqrafiyası yeni dəyərlər sisteminə əsasən yeni bir ictimai iyerarxiya təyin etdi: avanqard (partiya liderləri) kütlələrdən ayrıldı. Əhali kütləvi təbliğat kampaniyalarının, kütləvi terror dalğalarının, "vətən xainlərinin" üzərində məhkəmə prosesləri nümayiş etdirməsinə kömək etmək üçün daim səfərbərlik hazırlığında saxlanılıb.
A. N. Meduşevskinin yazdığına görə, stalinizmdə modernləşdirmə (yeni cəmiyyətin inşası) layihəsinin əsas parametrləri aşağıdakılardır:
Vikianbarda Stalinizm ilə əlaqəli mediafayllar var. |