Struktur dilçilik — dilin sistemli şəkildə öyrənilməsini və dilin ayrı-ayrı elementlərinin bir-biri ilə əlaqəsini araşdıran dilçilik istiqamətidir. Bu yanaşma dilin quruluşuna diqqət yetirir və dil vahidlərinin bir-biri ilə təşkil etdiyi əlaqələri araşdırır. Struktur dilçilik XIX əsrin sonunda və XX əsrin əvvəllərində formalaşmışdır. Struktur dilçiliyin əsasını İsveçrə dilçisi Ferdinand de Sössür qoymuşdur. O, dilin sinxron şəkildə öyrənilməsini təklif edərək dilin sistematik xarakterə malik olduğunu vurğulamışdır.[1][2]
Struktur dilçilik, XX əsrin əvvəllərində Ferdinand de Sössürün "Ümumi Dilçilik Kursu" əsəri ilə əsaslandırılmışdır. Daha sonra, Praqa funksional dilçilik məktəbi, Amerika deskriptivizmi və Kopenhagen qlossematikası kimi müxtəlif struktur dilçilik məktəbləri formalaşmışdır.[5] Struktur dilçiliyin məktəbləri:
Struktur dilçilik, dilin öyrənilməsi və tədrisində, dilin kompüter modelləşdirilməsində və təbii dilin işlənməsində geniş tətbiq olunur. Bu yanaşma, dilin müxtəlif səviyyələrindəki strukturların və qaydaların müəyyənləşdirilməsinə kömək edir.[8] Struktur dilçilik, dilin sistemli və strukturlaşdırılmış bir quruluş olduğunu qəbul edərək, onun elementləri arasındakı əlaqələri və funksiyalarını öyrənir. Bu yanaşma, dilin müxtəlif səviyyələrindəki strukturların və qaydaların müəyyənləşdirilməsinə və dilin daha dərindən anlaşılmasına imkan verir.[9][10]
Nous pensons que l’étude des phénomènes linguistiques externes est très fructueuse ; mais il est faux de dire que sans eux on ne puisse connaître l’organisme linguistique interne.
Nous exigeons par exemple de la théorie du langage qu’elle permettre de décrire non contradictoirement et exhaustivement non seulement tel texte français donné, mais aussi tous les textes français existant, et non seulement ceux-ci mais encore tous les textes français possibles et concevables